mówić niewyraźnie

См. также в других словарях:

• mówić — ndk VIa, mówićwię, mówićwisz, mów, mówićwił, mówićwiony 1. «posługiwać się słowami dla komunikowania myśli i przeżyć; mieć zdolność mowy» Dziecko zaczyna mówić. Mówić komuś prawdę, brednie, bajki. Mówić wiersz. Mówić z kimś, komuś o ostatnich… …   Słownik języka polskiego

• język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… …   Słownik języka polskiego

• kluska — pot. Mieć kluski w gębie; mówić, gadać itp. jakby się miało kluski w gębie «mówić niewyraźnie, seplenić»: – Co, co, bracie? Gadasz, jakbyś miał kluski w gębie! – krzyczał. J. J. Szczepański, Jesień. Ciepłe kluski zob. ciepły 2 …   Słownik frazeologiczny

• kluska — ż III, CMs. kluskasce; lm D. kluskasek częściej w lm «potrawa z ciasta różnie przyrządzanego; zwykle zagniatanego z mąki i jaj, także z ugotowanych, roztartych ziemniaków, sera (formowanego w różnorodny sposób), podawana do zup lub jako drugie… …   Słownik języka polskiego

• gęgać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, gęgaćam, gęgaća, gęgaćają {{/stl 8}}– gęgnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, gęgaćnę, gęgaćnie, gęgaćnij, gęgaćnął, gęgaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o gęsiach: wydawać głos …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• bąkać — ndk I, bąkaćam, bąkaćasz, bąkaćają, bąkaćaj, bąkaćał, bąkaćany bąknąć dk Va, bąkaćnę, bąkaćniesz, bąkaćnij, bąkaćnął, bąkaćnęła, bąkaćnęli, bąkaćnięty, bąkaćnąwszy 1. «mówić niewyraźnie, cicho; czytać nieudolnie» Bąkać coś cicho, pod nosem.… …   Słownik języka polskiego

• bełkotać — ndk IX, bełkotaćoczę (bełkotaćocę), bełkotaćoczesz (bełkotaćocesz), bełkotaćocz, bełkotaćał, bełkotaćany 1. «mówić niewyraźnie, niezrozumiale» Bełkotać niezrozumiale, po pijanemu, przez sen. Bełkotać coś bez związku. 2. łow. «o cietrzewiach:… …   Słownik języka polskiego

• gulgotać — ndk IX, gulgotaćocze a. gulgotaćoce, gulgotaćał «o przelewającym się lub gotującym płynie: wydawać charakterystyczne dźwięki; o niektórych ptakach: wydawać charakterystyczne dźwięki zbliżone do odgłosu gotującego się płynu; bulgotać» Zupa w… …   Słownik języka polskiego

• mamlać — ndk IX, mamlaćmlę, mamlaćmlesz, mamlaćmlaj, mamlaćał, mamlaćany 1. «mówić niewyraźnie, niezrozumiale, jak gdyby się coś miało w ustach; mamrotać, mamleć» Mamlać coś pod nosem. 2. «jeść powoli, niedołężnie, obracając pokarm językiem, śliniąc się;… …   Słownik języka polskiego

• gulgotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, gulgotaćoczę || gulgotaćocę, gulgotaćocze || gulgotaćoce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o indyku: wydawać głos : {{/stl 7}}{{stl 10}}Indyk gulgotał groźnie. {{/stl 10}}{{stl 20}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• oko — n II, N. okiem 1. lm M. oczy, D. oczu (ócz), N. oczami (oczyma) «narząd wzroku; u ludzi i kręgowców złożony z kulistej gałki ocznej i układu pomocniczego, obejmującego narząd łzowy, spojówkę, powieki, mięśnie; także zmysł widzenia, wzrok;… …   Słownik języka polskiego